Przemocy domowej zazwyczaj towarzyszy zjawisko przemocy wobec zwierząt. Jej ofiarami są najczęściej zwierzęta domowe, niekiedy również gospodarskie. Przemoc domowa jest związana z cierpieniem i bólem zwierząt, wobec których człowiek wykazuje zachowania okrutne. Występuje ona w postaci znęcania, które jest zakazane, jednakże spotyka się ze społecznym przyzwoleniem, a zwierzęta cierpią w „zaciszu” domowym, są nieme, stąd w większości przypadków oprawcy pozostają bezkarni. Wprawdzie prawo karne nie traktuje przestępstw przeciwko zwierzętom jako przestępstw z użyciem przemocy, jednakże elementem przemocy domowej wobec człowieka jest znęcanie się nad zwierzęciem
Najczęściej cytowana w badaniach nad okrucieństwem definicja określa to zjawisko jako społecznie nieakceptowane zachowanie, które umyślnie powoduje niepotrzebny ból, cierpienie, niepokój lub śmierć zwierzęcia. Co więcej, przeprowadzane badania wskazują, że to mężczyźni przyjmują surowsze postawy wobec zwierząt — częściej przyznają się do ich przedmiotowego traktowania oraz większego skupiania się na ich użyteczności dla ludzi zamiast na ich potrzebach czy trosce o ich dobrostan. Rzadziej też stwierdzali pozytywny wpływ zwierząt jako ofiary przemocy domowej na ich stan emocjonalny.
„Raport z monitoringu wymiaru sprawiedliwości i organów ścigania. Bezkarni. Przestępstwa przeciwko zwierzętom” przygotowany przez Fundację Czarna Owca Pana Kota i Stowarzyszenie Ochrony Zwierząt Ekostraż zawiera porażające opisy zwierzęcej gehenny. W Raporcie Dawid Karaś pisze, że „polskie prawo i jego przedstawiciele dalej są szowinistyczni gatunkowo i w majestacie prawa bagatelizują krzywdę zwierząt, pochylając się bardziej nad sprawcami niż ofiarami.
Przykład skatowanej ze skutkiem śmiertelnym suczki Lusi z podzielonogórskich Niwisk potwierdza te porażające dane :