Dziś na Cmentarzu Komunalnym w Zielonej Górze pożegnaliśmy naszą radiową koleżankę Irenę Linkiewicz. Z rozgłośnią związana była od 1 maja 1974 roku.
Nazywania carycą reportażu i mistrzynią naturalnej groteski. Wraz z Ireną Linkiewicz prace w zielonogórskim radiu rozpoczynał także Tadeusz Krupa – późniejszy długoletni prezes i redaktor naczelny Radia Zachód:
Przez wiele lat współpracownikiem Ireny Linkiewicz, a jej uczniem był m.in. Maciej Szafrański:
Irena Linkiewicz zmarła 18 stycznia. Miała 74 lata. Wspomnienie naszej dziennikarki w Popołudniówce Radia Zachód.
Nazywania carycą reportażu i mistrzynią naturalnej groteski Linkiewicz była absolwentką filologii polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego, zaraz po studiach rozpoczęła pracę w szkole. W 1974 roku rozpoczęła pracę w rozgłośni zielonogórskiej. W 1976 roku zdobyła pierwszą nagrodę za reportaż „Szczęśliwa miłość”, a w 1980 pierwszą nagrodę w ogólnopolskim konkursie za reportaż „Uwertura życia”. Praktycznie rok po roku była laureatką prestiżowych nagród dziennikarskich m.in. nagrody Polskiego Radia tzw. Złotego Mikrofonu w 1988 roku, nagrody Ksawerego Pruszyńskiego 1986 roku. W 1994 została nominowana do nagrody nazywanej radiowym Oskarem – Prix Italia. Doceniona w międzynarodowym konkursie Solerra Chiara w Asyżu we Włoszech za reportaż „Serce spokojne”. W 1988 roku otrzymała Grand Prix Wigry za reportaż „Odrobina Sarmatyzmu”. Czterokrotnie była laureatką nagrody Dziennikarza Roku 1996, 1997, 2000 i 2004. W konkursie „Wspólna Europa” dwukrotnie zdobyła pierwsze miejsce za reportaż – „Cztery sery dzban maślanki” oraz „Obywatele świata”. W 2011 roku otrzymała specjalną nagrodę Rady Programowej Radia Zachód za całokształt twórczości. W swoim wystąpieniu mówiła wówczas, że praca reportera nie istnieje bez bohaterów swoich reportaży.
Nasza radiowa koleżanka Grażyna Walkowiak mówi, że Irena Linkiewicz była perfekcjonistką. Gdy pracowała nad reportażem poświęcała się mu bez reszty.
Konrad Stanglewicz wspomina, że Irena Linkiewicz miała wyjątkowy dar nawiązywania relacji z bohaterami swoich reportaży.
Irena Linkiewicz wspólnie z dziennikarką i reporterką radiową Janiną Jankowską stworzyły w 1994 roku reportaż „Krajobraz po naświetlaniu” ukazujący losy mieszkańców Czarnobyla. Reportaż został nominowany do prestiżowej międzynarodowej nagrody Prix Italia. Janina Jankowska mówi, że odchodzi legenda polskiego reportażu.